Miguel Angel Llamas Montoya "Pitu"

G7-aren ondoko gogoetak: ghettotik hitz larriko politikara

G7-aren presentziaren kontra mobilizatzeko gai ere izan ez diren euskal super-iraultzaile batzuen frustrazioa orain kontra-gailurraren antolakuntzan oinarrizko zutabe izan den ezker abertzalea kritikatzera zuzentzen da.

G7ren kontra Hendaian antolatutako manifestazioa. (Jagoba MANTEROLA/FOKU)
G7ren kontra Hendaian antolatutako manifestazioa. (Jagoba MANTEROLA/FOKU)

G7-aren kontrako kontra-gailurraren ondotik, Irun- Hendaian G7-Ez plataformak antolaturiko mobilizazioetan nahiz ekimenetan gertaturikoaz gogoeta bat egitea beharrezkoa da.   

Ezeren aitzinetik, G7-a Lapurdira jin zen testuinguruaren azterketa egitea ezinbestekoa da: Euskal Herria ezker abertzalearen estrategia aldaketak eta bide demokratiko hutsen aldeko bere parioak bultzaturiko “bake prozesu” batean murgildurik dago. G7-a kolore guzietako milaka eta milaka poliziak babesturik zetorren, salbuespen egoera ezarri eta erantzuteko prest zen edozein mugimendu erreprimitzeko asmoarekin. Beldurraren hedapenarekin mezua argia zen: ez jin Euskal Herrira, ez zaitezte protestatzera karrikara atera. 

Testuinguru honetan, G7-Ez plataformaren parioa zen kapitalismo basatiari aurre egiteko alternatibak badirela frogatzea eta okupazio militarrari ahalik eta erantzun zabalena ematea. Horretarako, sektore ainitzekin hilabeteetan izandako harreman eta konplizitateen emaitza gisa maila eta kalitate handiko konferentziak eta ekimenak antolatu ziren. Hauek milaka lagun bil zitzaten beharrezko azpiegitura izan zuten: Ficoba, lokalak eta Hendaiako espazio publikoak, Urruñako kanpalekua... Presentzia polizial handia izanik ere, hau guzia normaltasunez iragaiteak eta ekimenetan antolakuntzatik kanpoko ehunka lagun elkartzeak ahalegin militante handia galdegiten zuen. Plataformaren gaitasuna bera jartzen zuen jokoan eta beraz, herri antolakuntza kapitalismoaren alternatiba izateko gai denaren isla ere bada.

Ficoban iragandako ekimenak eta Hendaia eta Irun artean egin manifestazio jendetsua espero bezala joan ziren. Zentzu horretan, G7-Ez plataformaren bilana aski baikorra izan da. Alta, beste hainbat ekimen bertan behera uztea erabaki zuten, bertan parte hartu behar zuten pertsonen segurtasuna bermaturik ez zegoela iritzita. Erabaki hau hartu baino oren batzuk aitzin, kanpalekuan istilu larriak izan ziren. G7-Ez plataformatik kanpoko zenbait pertsona kanpaleku inguruetan ziren poliziekin liskarrak izan zituzten larunbat gauean, gunean lotan ziren pertsonentzat arrisku egoera bat sortuz. Bi egun lehenago ere gisako istiluak izan ziren eta poliziak abantzu kanpalekua hustu egin zuen. G7-Ez plataformaren bitartekaritzak hori ekiditea lortu zuen.

Plataformaz kanpoko hainbat taldek eta txaleko hori batzuk plataformak bere ekimen guziak baketsuak izatearen apustua kritikatu dute eta poliziarekin enfrentamenduak ekidin gabe ekintza zuzenaren alde egin zuten. Hala ere, poliziaren presentzia handiak eta bilduriko jende eskasak ekintza hauek arrakastarik ez ukaitea eragin zuten: ostegunean kanpalekutik Urruñan autobidea mozteko abiatu zen martxa poliziak gelditu egin zuen eta hainbat atxiloturekin eta kargekin bukatu zen kanpalekuaren inguruetan; larunbatean Lapurdiko hiriburuan egin manifestazioak ezin izan zituen Baiona Ttipiko inguruetan poliziak ezarritako kontrolak gainditu eta kazetari bezainbat manifestari zegoen; plataformaz kanpoko beste mobilizazio batzuk poliziak aldi oroz kontrolatu dituen hamarnaka lagun baizik ez dituzte bildu, igandean Bidarten gertatu zen bezala. Honek guziak frogatzen du talde hauen estrategia hutsala, oinarri errealik gabekoa, edozein mementotan erortzen zen gaztelua, hain zuzen. Beste behin, mezu iraultzaileenak eta ultra-ezkerrekoenak dituzten taldeek errealismo eza eta hitz larriko politika egiteko gaitasun falta erakutsi dute. Hori bai, biltzar guzietan G7-Ez plataformaren kontra kolaboratzaile eta faxista bezalako kritikak entzuten ziren.   

Erabat onartezinak dira herri mugimenduak muntaturiko kanpalekuan eta inguruko etxeetan agerturiko margotzeak eta kalteak, biltzarretan izandako errespetu falta, mobilizazioak jasotzen ari ziren kazetariek pairatu beharreko erasoak eta mehatxuak, kontra-gailurra baino egun bat lehenago jazo zen eraso sexista... Gainera, Frantziatik jindako talde baten barnean infiltratu bat zegoela jakin zen. Gehiago egonen zirela segurua da eta ez ninduke harrituko bortizkeriazko ekintzak egiteko hauspotzen ari ziren pertsona horietakoen artekoak izatea. Historiak erakusten digunez, Estatuaren aparatuek infiltrazio hauek mugimendu iraultzaileak apustu estrategiko eroetara bideratzeko erabiltzen dituzte. Ongi baitakigu giro batzuetan iraultzaileena erradikalen agertzen dena izan ohi dela, nahiz eta erraten duenak errealismorik ez izan.

Bada sare sozialetan 2000. urtean Biarritzen izandako gailurra eta oraingoaren arteko alderaketak egiten dituenik, orduan jazotako istiluak samintasunez oroituz. Dispositibo poliziala ez da bera izan (orain gisako istiluak ez lirateke posible izanen) eta kontra-gailurraren apustua ez zen irudi hori ematea. G7-aren presentziaren kontra mobilizatzeko gai ere izan ez diren euskal super-iraultzaile batzuen frustrazioa orain kontra-gailurraren antolakuntzan oinarrizko zutabe izan den ezker abertzalea kritikatzera zuzentzen da. Baina frustrazio hutsa da, ez gehiago ez guttiago. “Ezker abertzalearen disidentzia” gisa izendatzen ditugunen arteko antolakunde bakar batek ere ez du mobilizaziorik antolatu eta Ipar Euskal Herrian ez dute presentziarik izan.

Ene ustez, G7-aren ondotik ezker abertzalea eta bere proiektu antikapitalista indarturik atera dira. Niri ere gustatuko litzaidake mobilizazioak sendoagoak eta jendetsuagoak izatea, baina ez da lurralde osoaren militarizazioak ezaugarrituriko testuingurua ahantzi behar. Oraingoan, garrantzitsuena herrialde horiek zuzentzen duten kapitalismoaren aitzinean alternatiba badela erakustea zen eta baita ikuspegi horretan diren sektore politikoen artean aliantzak ehuntzea ere, jendartearen aitzinean seriotasun eta sinesgarritasun irudi bat emanez, justuki duela 20 urteko ghetto politikoetan mugitzen direnek eskas dutena. Sistema kapitalista nehoiz baino krudelagoa agertu eta jendartearen eremu zabaletan hori bera gero eta gehiago zalantzan jartzen ari denean, alternatiba errealaren eskaintza nehoiz baino beharrezkoagoa da. Eta horretan, ezker abertzalea zalantzagabeko protagonista izan da.

Bukatzeko, egindako lanarengatik eta ekimenak jasotzen ari ginen kazetarioi emandako erraztasunengatik kontra-gailurraren antolatzaileak eskertu nahi ditut. Eskerrik asko!

(KAZETA.EUSek euskarara itzulia)